[H]FT, wat is dat?

Field Target (FT) en Hunter Field Target (HFT) zijn twee sterk op elkaar lijkende vormen van schietsport met een luchtgeweer. In essentie wordt geschoten op klapdoelen met een valmechanisme, waardoor de resultaten van de schutter voor hemzelf en voor publiek goed te volgen zijn. Het omvallen van het doeltje heeft ook een enorm stimulerend effect. Mede hierdoor zijn er ook verschillende vaders die samen met hun kinderen HFT schieten.

Het doel bij (H)FT is om het klapdoeltje om te schieten door een ‘lepel’ achter een gat in het doeltje te raken. Raak je niet het gat, maar het doeltje zelf, dan blijft het doeltje staan. Hier is meteen één van de verschillen tussen FT en HFT zichtbaar: bij FT krijg je alleen een punt als het doeltje omvalt, bij HFT krijg je dan 2 punten en 1 punt als het doeltje wordt geraakt maar niet omvalt.

Makkelijk?
De doeltjes staan op verschillende afstanden, bij FT tussen 7,2 meter en 50 meter, bij HFT is de maximale afstand 42 meter. De gaten in de klapdoeltjes zijn tussen 10 en 40 mm in diameter. De luchtgeweren mogen niet krachtiger zijn dan 16,3 Joule (12 voetpond in Engelse eenheden). Dit heeft tot gevolg dat het kogeltje (pellet) een redelijk kromme kogelbaan heeft.
De schutter moet dus een goede schatting van de afstand tot het doeltje maken en hiervoor corrigeren. Bij FT gebruikt de schutter zijn scope (richtkijker). Bij HFT mag de schutter tijdens de wedstrijd niet de instelling van zijn scope veranderen. De schutter corrigeert de afstand dan door hoger of lager te richten, afhankelijk van de afstand tot het doeltje.

Een andere moeilijkheidsgraad ligt in het weer: de pellet weegt maar een halve gram, dus het traject dat de pellet aflegt, wordt sterk beïnvloed door de wind. Ook begroeiing die tussen de schutter en het doeltje staat en daardoor het zicht belemmert, maakt het moeilijker.

Tenslotte zijn er bij iedere wedstrijd enkele doelen met een verplichte houding: staand of knielend. Deze houdingen zijn minder stabiel dan de vrije houding, en daardoor moeilijker. Bij FT is de vrije houding zittend, met het wapen rustend op de benen. Bij HFT is de meest stabiele houding liggend.

Al deze factoren brengen met zich mee dat (H)FT een uitdagende schietsport is.

Vanzelfsprekend gelden voor deze schietsportdisciplines een aantal regels, welke te vinden zijn op de pagina Nationale en internationale regels. De DFTA volgt in principe de internationale reglementen van WFTF en WHFTO.